digital

Rie

rie

– photo study –

Smile

lhy2

– photo study –

Windows of Forever

iyacrop

A Facebook Status [Original] by Fer

I never bought you,
Teddy bears and a dozen heart balloons,
No flowers no chocolates,
Didn’t even got the chance,
To ask you to dance,

If that’s what it takes,
Then I’m sorry, it’s my fault and I dont have case,
If my love be measured,
By the things I didn’t bought enough,
Then I’m sorry it’s tough,

But baby didn’t I ?
Wrote you songs and sang until you sleep?
All the letters and the poems,
Tell me if those tears were ever real?

All I ever wanted was, to make you see,
Make you believe, that what we have
Is something so much more,
Make you see, through the windows of forever,
Even if it seems it’s not there,
And they say we’re going nowhere,
Let’s wonder anyway.

The Facebook Status

I never bought you chocolates, i never got a teddy bear nor heart-shaped balloons or flowers. If that’s what makes the best boyfriend then I did wrong by you, I’m sorry and so it’s all my fault … but I did write songs for you, letters and drawings and poems, things you can keep and don’t wither, things that would make you believe that what we had was something more, more than materialistic things and film stereotypes.

I thought I could make you see through the windows of forever, but I guess there’s no point for windows if the view outside is non-existent and so I wonder if what they say is true, I wonder if there really is no forever.

Inang ‘yan nagdrama? haha wala lang, feeling senti. 😅🌠‪#‎walangforever‬

Kwento

Natuwa ako dahil isang araw, bigla akong nagstatus ng ganyan, ng wala lang, parang ‘raw’ na emosyon, bigla nalang lumabas. Hindi sa nanunumbat ako at gusto kong magpabaranggay ng mga ex, pero dahil sa ganon lang akong boyfriend, walang material na bagay, walang bulaklak, teddy bear, lobo, manggang hinog o saging na puyat, basta ‘yung mai-date ko lang ‘yung girlfriend ko at magkaroon kami ng bonding time, sapat na sa’kin ‘yun. Minsan, syempre nageexpect ng regalo ‘twing may okasyon, pero dahil alam nilang hindi ako ganon, hindi nila sinasabi. Simula nung unang relasyon ko, natuto akong hindi magbigay ng mga tipikal na regalong binibigay katulad ng mga magboboypren at gerlpren. Pano naman kasi e ayaw rin ng girlfriend ko noon na binibigyan ko siya ng mga bulaklak o stuffed toys, love letters nalang daw e sapat na, kaya naman tumatak siguro sa isip ko na ganon lahat ng babae. Kailan ko nalang nalaman na hindi pala lahat ganon, ‘yung iba pala mas trip ‘yung tig-dadalawanlibong sapatos o tig-iisang daang butil ng kanin, pero dahil matigas talaga ang ulo ko, hindi pa rin ako nagbibigay, stubborn, yes.

Kung ako kasi ang tatanungin, kung bibigyan kita ng bulaklak, ilang araw lang lanta na ‘yun. Kung teddy bear, pwede pa, pero ano naman gagawin mo sa teddy bear? sigurado naman may unan ka na, at kung ang gusto mo ng kayakap, edi tawagin mo nalang ako, ako gawin mong teddy bear, diba? Kung chocolates or sweets, pag nagkadiabetes ka, ako pa may kasalanan, nabubusog ka naman sa Mang Inasal o Jollibee pag kumakain tayo sa labas. In short, parang ang pointless. ‘Wag mag-alala, hindi naman ako cold-hearted masyado, nagimbento ako ng pwedeng kapalit ng mga bagay na ‘yan, at sa paraang kaya kong gawin, at sa paraang maluwag sa puso kong maibibigay dahil galing mismo sa puso ko.

Kung ang punto lang naman ng mga bulaklak, teddy bears at tsokolate ay para ‘kiligin’ ang isang babae, edi mas gagana kung kakantahan kita diba? o susulatan ng tula? o iguguhit ang mukha? mas personalized, mas malapit sa puso at mas totoo, plus! pwede mo pang itago sa isang kahon at ilagay sa ilalim ng kama mo at kung sakaling magbreak man tayo, ilang taon man ang lumipas, nandun parin sila, pwera nalang kung kainin ito ng mga alaga niyong daga. Sabi ko nga sa status ko: I thought I could make you see through the windows of forever, dahil sa tingin ko nagsisilbing ebidensya ang mga sulat at kanta at tula ko para ipakita ko sa’yong totoo ang nararamdaman ko at seryoso ako.

Hindi ako naghahate sa tipikal na pamamaraan, kung ako rin ang tatanungin, bakit hindi diba? sweet din naman ‘yung mga ‘yun, gusto ko lang na maiba, na sa ilang daang mong magiging ex e maaala mo ‘yung isang maliit na batang sinulatan ka ng kanta at pinakilig ka hanggang sa makita mo na ang sariling utak mo. Hindi sa lahat gumagana ang ‘style’ ko, syempre, at doon palang, alam ko na kung ‘keeper’ siya o hindi, kasi kahit ampanget ng mga kanta ko, kung mahal mo talaga ako, boses ng anghel ang maririnig mo, love is deaf nga sabi nila, ay.. erm, kung may blind, may deaf din!

O siya, sana nagustuhan mo ang munti kong kanta, nang dahil lang sa isang fesbok istatus ay nairita ko ang iyong mga tenga, pasensya, love is deaf. \m/

Florentein

florenzoo

– photo study –